Take Care

"Sinabing tama na!"Inawat kami ng mga tao.

"Malandi ka talaga Klea!" gigil na sambit sakin.

"Both of you! Sumama sa akin sa Detention Office!" Bulyaw ni Ma'am Faustino.

Hindi pa rin mawala ang galit mula kay Leny,habang akay sya ng mga kaibigan nito na nakasunod Kay Ma'am.

"Okay ka lang ba? Samahan na kita." Seryosong sambit sakin ni Amir.

"Kaya kong maglakad mag-isa." Mariin kong sabi.

Tahimik lamang ang lahat habang pinapanuod akong naglalakad.Nakuha pa niyang tumulong ,samantalang siya naman talaga ang dahilan kung bakit na babaliw ang babaeng Leny na 'yon!

"Pumasok kana sa Detention Room." Bungad ni Maam ng pumasok ako.

"Ma'am! Kasama rin si Klea rito.Nakita mo naman 'di ba kung paano niya ko sabunutan!"

"Oo,nakita ko kung paano mo siya pag-initan! Kaya kung ayaw mong madagdagan 'yang parusa mo,tumahimik kana lang!" Galit na utos nito kay Leny.

"Its so Unfair! Magrereklamo ako sa head office dahil halata namang may pinapanigan kayo."

"Bago mo gawin 'yan pumasok ka muna sa Detention room."

"Ma'am..." Pagmamakaawa niya,ngunit nagbago ang expression ng mukha niya ng makita ako."Kontento kana? Oo na,ikaw na kinakampihan nilang lahat! Total naman balitad na ngayon ang panahon ,kung sino pa inagawan ng boyfriend siya pa masama!" Sinagi niya ko ng lumabas ito sa Room.

"Maupo ka." Mahinahong utos ni Ma'am sakin.

"Tatanggapin ko naman po kung ipasok nyo na rin ako sa detention,may kasalanan din naman po ako."

"Klea,alam natin na hindi mo siya gustong patulan.Wag mo nang alalahanin 'yon.Kami ng bahala dumisiplina Kay Leny." Yumuko nalang ako.

"Tita...." Siyang dating ni Amir habang nag-aalala.

"Sorry,kung ako ang dahilan nito."

"Dapat lang talaga ng mag sorry ka Amir.Kung hindi mo siguro ginawa yon,baka walang gulong na magitan sa dalawa."

"Sorry po."

"Bakit hindi mo sabihin 'yan sa Girlfriend at Ex-girlfriend mo?"

Nagkatinginan kami ni Ma'am."Ma'am,hindi na po.Okay na sakin 'to.Siguro,babalik na ko sa Room namin para makapag handa sa susunod naming aralin." Tumayo na ko."Paumanhin po." Sabay nod.

Nilagpasan ko nalang si Amir bago ko muling lumingon.

Tulala akong naglakad-lakad patungong building namin.Bakit parang bumabalik na naman kami sa dati? Hindi ba naging tama ang ginawa kong pagpapa-inom ng gayuma?

"Aling Carlota..."

"Oh klea,tapos na ba klase nyo?" Masaya niyang usisa sakin.

"Opo,dito na rin po ako dumiretso."

"Maupo ka,ano bang kailangan mo? Ang nanay mo ba, inutusan ko kasi sa kabilang Shop ko."

"Ah hindi naman po 'yon ang ipinunta ko rito."

Gulat man siya nagawa pa rin nitong ngumiti.

"Ako ba ang dahilan? Bakit? Ubos na ba kaagad 'yong gayuma?"

"Yon nga po ang gusto kong sabihin sainyo.Hindi pa naman po ubos, kaya lang parang may mali po yata."

"Bakit??"

"Hindi po ba kapag naka-inom na siya sa nilagyan kong inumin ay mamahalin na niya ko?"

"Oo tama,sinabi mo naman 'di ba na naging mabisa ang gayuma."

"Opo,pero bakit po ganoon? Kilalang Playboy si Amir sa Academy namin ,bakit 'yong pagiging Playboy niya hindi nawala? May chance po bang mangyari 'yon?"

Huminga muna siya ng malalim bago sumagot.

"Yung nararamdaman lang niya ang maaaring mag bago ,pero yong ugali niya hindi na saklaw 'yon ng bisa nang gayuma."

"Kung ganoon po, may chance na magloko pa rin siya kahit sa puso niya sa nararamdaman niyang ako ang mahal niya?" Paniniguro ko.

"Oo Klea,nasa sainyo nalang 'yon kung magbabago siya ng dahil sayo."

"Parang ang hirap naman po nun." Kagat labi ko.

"Ang mahalin ka niya hindi naging mahirap,ang pabaguhin pa kaya ang ugali niya? Sabi ko naman sayo 'di ba? Sulitin mo habang ikaw ang gusto niya,habang may bisa ang gayuma ,gumawa ka ng way para mabago ang lahat."

"Gagawin ko po." Nakangiti kong wika.

"Isang buwan palang buhat ng gayumahin mo siya,kumilos ka kaagad."

"Opo,Aling Carlota gagawin ko po."

"Puntahan mo lang ako rito kapag ubos na ha?"

"Opo,maraming salamat po talaga."

"Klea! Nandito ka pala."

"Nay!"

Nakatingin sya saamin ni Aling Carlota."Bakit nandito ka?"

"May nagbayad saking mga teacher sa orders ,pinaabot nalang Kay Klea." Mabilis na sagot ni Aling Carlota Kay Nanay.

"Ah ganoon ba? Sige,umuwi kana Anak ,nasa bahay na ang tatay mo."

Nagpaalam na rin ako kahit ang dami ko pa gusto itanong.Nang mauwi ako sa bahay,nandoon sa labas nakaparada ang kotse ni Amir.Pagpasok ko,sumambulat kaagad ang yakap sakin.

"Sorry na.Sorry na Klea.." Napatingin ako Kay Tatay na nakatingin samin.

"Bumitaw ka nga."

"Ayoko,hangga't hindi mo ko napapatawad hindi kita bibitawan."

"Ang lakas ng loob mong mag punta rito? Hindi ka ba naiinis sa sarili mo,dahil sa mga kalokohan mong ginawa?" Iritable kong satsat.

"Tay ! Ba't nyo naman pinapasok 'tong lalake na 'to!?"

"Lagi naman pumapasok 'yan sa bahay,bakit ko naman pagbabawalan?"

"Tay,kung alam mo lang..." Patuloy ko.

"Na ano?" Interesadong tanong ni Tatay.

"Wala." Kapag sinabi ko ang tungkol doon baka magalit pa nga si Tatay dito.Pilit akong lumayo sa yakap ni Amir.

"Wag kana magluto,may dalang pagkain si Amir,maghain kana.Sabay-sabay na tayo kumain." Utos sakin.

"Mauna na po kayo kumain,sasabayan ko nalang po si Nanay pagka-uwi." Diretso akong pumasok sa kwarto namin ni Jomel.

Nagpalit muna ako ng damit,bago bumaba muli upang maghain ng pagkain.

"Kumain na raw ang Nanay mo,kumain kana." Paanyaya ni Tatay muli.

"Mamaya nalang po kapag walang asungot." Pagdadabog ko sa harapan ni Amir.

Pumasok ako sa kusina,paraan maka-iwas sa lalakeng 'yon.

"Ano bang problema nyong dalawa?" Dinig kong tanong ni Tatay.

"Sorry po." Mahinang tugon ni Amir.

"Kung ano man 'yan,ayusin nyo kaagad." Paalala sakanya.

"Opo Tay ,gusto ko sana humingi ng sorry sa kanya, kaya lang ayaw naman akong pansinin at pakinggan.Wala pa naman pasok bukas."

"Maaga kang magpunta rito bukas."

"Bakit po?"

"Baka sakaling bukas wala nang toyo."

"Nasaktan sya, alam ko,hindi kaagad mawawala ang galit nya sa akin."

"Bakit ba,gagawa kayo ng kalokohan tapos sa huli magmamakaawang patawarin?"

"Sorry po,wala naman akong intensyon na saktan ang anak nyo."

"Hindi naman kasi basta-basta nakikinig si Klea kapag ganyan.Mas gusto niyang nag-eeffort yong taong may kasalanan sa kanya."

Korak ka diyan Tatay!

"Paano po gagawin ko?"

Hindi ako nakinig sa iba pa nilang usapan.Hinayaan ko na lang sila mag-usap habang kumakain.Kahit gutom ay na tiis kong wag muna lumabas hangga't nandito siya,baka mapatawad ko kaagad kapag kinulit ako ng kinulit.

"Ate ,kain na.Dito na si Nanay."

"Eh si Amir?"

Inirapan ako."Yan tayo eh,pagkatapos layasan magtatanong-tanong."

"Kung alam mo lang." walang buhay kong sabi.

"Wala na dyan.Pwede kana kumain ng ma-la-ya."

Mabilis pa sa alas-kwatro lumabas ako at kumain ng marami.Takang-taka si Nanay, kung bakit tiniis kong wag kumain kanina, hindi ko lang mabanggit sa kanya dahil alam kong magtatampo yon kay Amir.Pagkatapos ko kumain,umakyat kaagad ako ng kwarto,hinayaan kong si Jomel ang maghugas ng plato.Natulog din kaagad ako dahil marami pa kong gagawin.Una,'yong special project namin ni Nixon,nakiusap nga na sabay kami gumawa sa bahay nila,kaya lang tinatamad akong umalis ,sinabi ko nalang sya ang magpunta ng bahay. Pumayag naman kaagad ito,at magdadala raw siya ng makakain.Yay! Excited pa naman akong kumain kapag may dalang food si Nixon.Naglalawa na naman ang bibig ko nito.

Kinabukasan,malakas na ulan ang bumungad sakin ng bumalikwas ako.Akala ko paghuhukom na ,narinig ko,nagkaka-ingay sina Nanay, at Jomel sa labas habang kumukuha ng mga sinampay. Maaga yata sila natapos maglaba,o tinanghali lang ako ng gising? Nadatnan ko ang aking Ina sa sala habang sinasampay ang mga damit sa gilid ng bubungan namin.

"Nay,ako na diyan."? kusa kong kinuha ang mga damit, dahil nahihirapan na rin ito kung minsan sa gawaing bahay.

"Kumain kana diyan.May lakad ka ba ngayon?"

"Ah wala naman po.Si Nixon lang naman ang pupunta rito para sa special project namin."

"Sige,papasok na ako."

"Malakas pa po ulan,patilain nyo muna."

"Hindi na,ihahatid naman ako ng tatay mo,kailangan din niyang pumila dahil malakas pasada ngayon dahil maulan."

"Sige po,kumain na po ba kayong lahat? Si Jomel ba?"

"Kanina pa kami tapos,si Jomel andoon sa kwarto namin naglalaptop."

Loko talagang bata na 'yon.Pagkatapos tulungan si Nanay kumuha ng sampay iniwan naman dito.

"Mauna na kami."

"Ingat po kayo Nay ! Tay!" Bulyaw ko ng makalabas na sila nang bahay.

"Jomeeeeellll! Halika nga rito! Jomeeeeelll !"

"Bakit????" Nandidilat ang mata.

"Walang pasok ngayon 'di ba?"

"Yes!" Nag-cross arm sa harap ko.

"Gawin mo na lahat ng assignments mo,bago ka humarap sa Laptop." Inirapan ko nga.

"Ate,tapos na.Kagabi pa."Pagmamalaki niya sakin.Inalayan ko naman ito ng ngiti.

"Talaga? Manang-mana ka talaga saakin noh?" Pamumuri ko.

"Puri ba 'yan para sakin o sayo?"

"Paano mo naman na sabi?" Pagtataka ko.

"Kung puri 'yan dapat ang sinabi mo ganito.Ang galing mo talaga Jomel,Nakaka proud naman.Ganoon dapat, eh kaso may Manang mana talaga ako sayo ,so sarili mo ang pinuri mo,hindi ako."

"Kahit ano pa doon ang pagkakaunawa mo ay parehas lang,pareho naman tayong matalino, mabait at higit sa lahat magandang lahi." Tinapik tapik ko pa itong baba ko.

"Sang ayon sa nakalap kong balita ay wala silang sinabing magagandang lahi tayo.Kung sakin siguro mano pa,eh sayo?" Tila nag-isip kung itutuloy pa niya ang sasabihin.

"Geh----" Hamon ko.

"Ay muntik ko nang makalimutan may kaChat ako.Bye muna!" Tumakbo ito papasok sa kwarto.

"Hoyyyy! Kapal mo naman!! Para sabihin ko sayo magka-mukha tayo! Kung panget ako eh ano ka pa? Gigil mo ko Jomel!"

Dinig ko ang halakhak nya mula sa kwarto ng mga Nanay.

"Yan ba almusal mo?" Sabi ng kung sino.

"Ay! Pusang gala ka!" Salo ko ang aking dibdib.

Dahan-dahan itong pumasok sa bahay bago isara ang payong.

"Ano ba?! Kainis ka naman,papatayin mo ko sa gulat eh."

"Kaysa mamatay ka diyan sa galit." Humalakhak naman.

"Ewan ko sayo.Akala ko pa naman hindi kana tutuloy dahil ang lakas ng ulan."

"Rain or shine,kailangan kitang puntahan ,ganyan kita ka mahal eh."

"Ulo mo---" Napapa-ismid na lamang siya sa sinabi ko.

"Game?"

"Anong game? 'Di pa nga ko tapos dito sa ginagawa ko eh.Tulungan mo ko ,baka matuwa pa ko sayo." Tulala lamang itong nakatingin sakin."Wahhh sorry,hindi ka nga pala sanay sa gawaing bahay.Maupo kana muna diyan,kumain kana ba?"

"I'm done." Malugod niyang sagot,habang binababa ang gamit sa lamesa namin.Tinapos ko na muna itong ginagawa ko bago siya tabihan.

"Ano ba gagawin natin dito?"

"Project."

Sinamaan ko ng tingin."Maayos sasagot ha?"

"Maayos naman ah?"

"Ano nga...."

"Kahit ano,basta tungkol sa nutrition month."

"Ahhhh...." Kinuha ko ang mga materyales.

Abala kaming gumagawa ng proyekto ng dumating si Jomel,may dala itong dalawang basong may lamang kape.

"Naks ,salamat Jomel." Bulaslas ni Nixon.

"Sus,sipsip lang 'yan." Litanya ko.

"Ate,umayos ka." Inis na sabi ni Jomel

"Ang kyut mo talaga kapatid ko,salamat ah? Sige na..Bumalik kana sa pag lalaptop." Inirapan ko bago bumalik sa pag gawa ng proyekto.

"Kailan kayo bumili ng laptop?" Usisa sakin.

"Ha? Uhm.Hindi naman namin yan binili.Ang mahal kaya nyan."

"Sino?"

"Binigay."

"Nino?"

"Si Amir."

"Ganoon? Haha naks galante ang boyfriend."

"Hindi ko naman gusto na bigyan niya itong kapatid ko eh.Nagkataon kasi muntik na kong mapagtripan noong gabi.Eh nalaman niyang susunduin ko sana si Jomel kaya ayon na isipang magdala ng laptop at washing."

"Pati washing?"

"Oo. Nakakahiya nga eh baka isipin niya pera lang habol ko sa kanya."

"Hindi naman ganyan ang pagkakakilala ko sayo.Samin nga ni Clarissa never kang lumapit samin kahit sa point na walang wala ka."

"Buti alam mo."

"Oo naman..Sa lahat yata ng naging kaibigan ko ikaw lang talaga yong kakaiba."

"Naman! Haha.."

"Gusto kita." Bulong nito.

"Alam ko.."

"Alam mo?!" Ulit niya.

"Oo..Gusto mo ko bilang kaibigan, dahil hindi pera ang habol ko sainyo."

"Hhmmm..Okay..pero may isang bagay lang talaga na hina habol mo sakin."

"Ha? Ano naman????"

"Pagkain..."

"Hmm..Matic na yon haha."

"Alam mo ,makita lang kitang busog masaya na ko.Gusto kong lagi kang nasa maayos na kalagayan.Gusto kita protektahan sa lahat ng taong umaapi sayo."

Nagtama ang mga mata namin na tila nag uusap.

"Marinig ko lang na sabihin mo saking Take care Ay sobra na kong masaya kasi may kaibigan akong gaya mo." Huli kong sabi ng lapitan niya ko.

Yung sobrang lapit na nang mukha namin sa isat-isa ay diko na iwasang mapalunok nalang.

Sa tagal tagal ko nang nakakasama si Nico pero ngayon lang talaga ako nakaramdam nang kaba dahil sa ikinikilos niya at sinasabi.